Mocznik powstaje w naszym organiźmie jako uboczny skutek przetwarzania białek. W ciągu dnia wydalamy go około 30 gr wraz z moczem i potem. W kosmetykach znajduje się mocznik, powstaje wyniku przemian chemicznych. Pierwszy raz otrzymano go w 1828 roku przez Friericha Wohlera z cyjanianu amonowego. Jest to pierwszy związek organiczny, który powstał syntetycznie z substancji nieorganicznych. Obecnie otrzymuje się go w wyniku reakcji węgla z amoniakiem.
Mocznik ma zastosowanie w wielu dziedzinach. Używany jest min. jako surowiec do produkcji tworzyw sztucznych i nawozów mineralnych. Dawniej w lecznictwie mocznik był stosowany w postaci wlewu kroplowego w przypadku obrzęku mózgu. Doustnie zalecano go przy oligurii i kamicy nerkowej. Obecnie mocznik zastąpiono innymi lekami, ponieważ terapia tą substancją powodowała wiele skutków ubocznych. W dzisiejszych czasach stosuje sie go nadal ale tylko i wyłącznie w przypadku gdy nie ma innego leku, który mógłby go zastąpić. W kosmetyce używany jest w produkcji kremów, toników, maści, maseczek, balsamów. Występuje w różnych stężeniach w zależności od potrzeby skóry. Ze względu na niestabilność w obecności wody łączy sie go z kwasem mlekowym lub jego solami ( mleczan sodu).
Poniżej stężenia 10% mocznik działa nawilżająco i regenerująco. Skoncentrowany do 2% powoduje szybszy podział komórek w warstwie ziarnistej skóry. W koncentracji od 5% do 10% działa nawiżająco. W stężeniu około 10% działa przeciwbakteryjnie dlatego można go spotkać w preparatach antybakteryjnych.
Powyżej 10% mocznik działa złuszcająco, reguluje proces rogowacenia naskórka. Zwiększa przepuszczalność warstwy rogowej dzięki czemu substancje aktywne zawarte w produktach mogą łatwiej wniknąć w głębsze warstwy skóry.
Mocznik w stężeniu 50% stosuje się w przypadku długotrwałego przesuszenia skóry np. ,,wiecznie gęsiej skórki" czyli okołomieszkowego zapalenia skóry. Preparaty zawierające duże stężenie mocznika zalecia się zazwyczaj przez dermatologów
